ทุกครั้งที่พอจะมีเวลา
ฉันจะถ่ายทอดเรื่องราวในมุมมองของฉัน
ผ่านปลายนิ้วที่กระทบกับแป้นพิมพ์
ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขอย่างบอกไม่ถูกที่ต้องใช้คำว่า “พอจะมีเวลา”
เพราะตอนนี้เป็นช่วงหนึ่งในชีวิตที่ฉันยุ่งมากจริงๆ
ทั้งงานที่ทำงาน ธุรกิจส่วนตัว
รวมทั้งกิจกรรมอีกจิปาถะที่ฉันเลือกสรรให้ตัวเอง
ฟังดูราวกับว่า...ฉันหาเหาใส่หัวให้ตัวเอง ซะงั้น!!!
ก็ไม่เชิง... สิ่งที่ฉันเลือกล้วนเป็นสิ่งที่ดีกับชีวิตของฉันทั้งสิ้น
ทุกครั้งที่ฉันถ่ายทอดเรื่องราวออกไปผ่านปลายนิ้ว
ไม่เพียงจะเป็นการเปิดตัวเองให้คนอื่นได้รับรู้เท่านั้น
แต่ฉันยังรู้สึกเหมือนกับกำลังนั่งคุยกับตัวเอง
ซึ่งนั่นเป็นความรู้สึกที่แสนพิเศษจริงๆ
บ่อยครั้งที่ฉันทำสิ่งต่างๆมากมาย โดยไม่ได้ถามตัวเองอย่างลึกซึ้ง
ว่าต้องการสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ฉันต้องการจริงๆ รึป่าว
พอได้หยุด แล้วคุยกับตัวเองบ้าง
ก็ทำให้ฉันเข้าใจตัวเอง
สนิทกับตัวเองมากขึ้น เลือกสิ่งที่ถูกต้อง และเหมาะสมกับฉันมากขึ้น
และทำให้ฉันไม่ลืมแคร์คนบางคน...
คนที่รักฉันมากที่สุด
นั่นคือตัวฉันเอง ^^
คุยกับตัวเองบ้าง แล้วคุณจะไม่รู้สึกอ้างว้างอีกต่อไป
No comments:
Post a Comment