[ไดอารี่:บันทึกประจำวัน] ปิ่น พาฝัน กะดึก Update 12/02/2016

แรงบันดาลใจในการเขียนบันทึกประจำวันมาจาก “เรไรรายวัน”

แรงผลักดันในการเขียนมาจาก “นิ้วกลม”

สำหรับการเขียนบันทึกครั้งแรก ขอเล่าย้อนนิดนึงนะค้า

6 มกราคม 2559 (วันพุธ) กลับมาจากเที่ยวไต้หวัน ก็เห็นของขวัญปีใหม่ กองเต็มโต๊ะไปหมด หนึ่งในนั้นคือผ้าขนหนูพับเป็นรูปกระต่าย น่ารักเชียวดูตั้งใจทำมากๆ แต่พี่ที่นั่งใกล้ๆ บอกว่าคนจีนเค้าถือ “ถ้าได้ผ้าจะต้องเอาเงินไปให้คนที่ให้ผ้าเรา 1 บาท” กลับมาจากไต้หวัน ตอนนี้ก็อินมากกกก เลยคิดว่าเดี๋ยววันพรุ่งนี้จะเอา 1 เหรียญดอลลาร์ไต้หวันมาให้พี่เค้า

7 มกราคม 2559 (วันพฤหัสบดี) เอาเหรียญมาให้พี่เค้าตามที่ตั้งใจ แต่เหมือนพี่เค้าหน้าเสียไปเลย เพราะพี่เค้ารู้สึกผิดที่กลัวมีคนคิดมากเหมือนเรา เราก็รู้สึกผิดที่ทำให้เค้ารู้สึกแย่

8 มกราคม 2559 (วันศุกร์) พี่เค้าก็ยังพูดคุยกับเราดีเหมือนเดิมนะ (เสียใจที่ทำให้เค้าเสียใจ) >> “อายุที่มากขึ้นไม่ได้ทำให้คนเราทำผิดพลาดน้อยลง แต่การคิดให้รอบด้านต่างหากที่ทำให้เราลดการทำผิดพลาดลงได้”

9 มกราคม 2559 (วันเสาร์) วันนี้ตื่นสายลุกขึ้นมาเขียนรีวิวทริปไต้หวัน ตั้งใจว่าจะทำให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ และเริ่มเขียนบันทึกประจำวันหลังจากที่มีแรงบันดาลใจ

9 มกราคม 2559 12:13 น.

เช้านี้ฝันว่าง่วงมาก ง่วงแบบลืมตาไม่ขึ้นเลยนะ แล้วต้องไปนำเสนอร่างโครงการวิจัยที่ทำมานานแล้วเป็นภาษาอังกฤษอีก พูดแบบงูๆ ปลาๆ นึกศัพท์แทบไม่ออก ง่วงมากจริงๆ (ไม่เคยฝันว่าง่วงเลยนะ สงสัยจิตใต้สำนึกจะบอกว่าร่างกายแทบไม่ไหวละ)

และแล้วก็ตัดสินใจตื่นเมื่อได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกตอนเจ็ดโมงครึ่ง วันนี้มีประชุมตอนเก้าโมง

เป็นการประชุมนอกรอบนัดพิจารณาร่างยุทธศาสตร์ของกรม

ส้มหล่น!! ได้นำเสนอมติกลุ่มให้ผู้บริหารทั้งหลายฟัง โชคดีจัง!! แค่นี้..วันนี้ก็เริ่ดกว่าเมื่อวานละ

10 มกราคม 2559 18:12 น.

เช้านี้เจอผู้ทรงคุณวุฒิฯ ที่โรงอาหาร แล้วชมว่า "เมื่อวานปิ่นนำเสนอได้ดี" >> เป็นปลื้ม

วันนี้ยังคงยุ่งต่อเนื่องหลังจากที่กลับมาจากไต้หวัน แต่ก็ได้งานเป็นชิ้นเป็นอันหลายชิ้นนะ

ตอนเย็นแวะไปเอาแว่นที่เพิ่งตัดเสร็จ ใส่แล้วมึนมาก เลยเอาแว่นเก่ามาใส่ก่อนพลางๆ

"จะปรับตัวให้เข้ากับของใหม่ ต้องใช้เวลา"

แต่ตอนนี้คลอด Review Taiwan Day 1 เรียบร้อยแล้ว เย้ๆๆ

11 มกราคม 2559 20:29 น.

กลับมาเขียนบันทึกอีกครั้ง  หลังจากหายไปนาน เวลาที่เรามัวแต่ยุ่งทำเรื่องด่วน เรื่องที่เราอยากทำแต่ไม่มากเท่าที่ควร ก็จะถูกกลืนหายไป

วันนี้เป็นวันที่ 2 หลังจากปรับตารางชีวิตใหม่ ทำได้ตามเป้าบ้าง ไม่ได้บ้าง

มันเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเราเคยชินกับเรื่องเดิมมานาน

การปรับเปลี่ยนต้องใช้เวลา  ค่อยๆ เปลี่ยนทีละนิด ทุกๆ วัน

พอผ่านไป 1 ปี จากวันนี้ >> คงจะค้นพบว่าตัวเองเปลี่ยนเป็นคนละคนแบบพลิกฝ่ามือ

สู้ๆๆ 

อ่อ!  ตอนนี้คลอด Day  4  ใน  pantip เรียบร้อยแล้วในวันอาทิตย์ที่ผ่านมา (7 กุมภาพันธ์) เย้ๆๆ

9  กุมภาพันธ์ 2559 19:24 น.

วันนี้รีบกลับมาซักผ้า ตามตารางที่วางไว้

หลังจากจัดแจงให้ผ้าลงไปอยู่ในเครื่องซัก

ก็หยิบละมุดที่อยู่ในตู้เย็นออกมากิน หวาน หอม เย็น ฟินสุดๆ

จำได้ว่าเมื่อ 4 วันที่แล้ว พยายามกินละมุดรุ่นเดียวกันที่ซื้อมาจากตลาด

ทั้งฝาด ทั้งเฝื่อน เพราะมโนว่านิ่ม แล้วจะฝืนกินให้ได้ ทั้งๆ ที่มันยังไม่สุก

แต่สุดท้ายก็ต้องพ่ายแพ้ เพราะรสชาติของมันสลายมโนหายไปในพริบตา

นี่แหละมั้ง คือ การอดทนรอเวลา

เพื่อจะได้ดื่มด่ำกับ "สิ่งที่ใช่" สำหรับเรา

10  กุมภาพันธ์ 2559 20:56 น.

เย็นวันศุกร์ มีนัดกินข้าวกับเพื่อน จนกลายเป็นกิจวัตรไปแล้ว

ตอนกำลังจะกลับ..หลังจากกินข้าวเย็นเรียบร้อย

เพื่อนเหลือบไปเห็นรองเท้าผ้าใบที่อยู่ท้ายรถ

นางก็ถามว่า "แก ซื้อรองเท้าใหม่เหรอ"

ปิ่น : ป่าว!! คู่นี้ได้มานานแล้ว 

พอดีพ่อเพื่อนซื้อมาให้ลูกสาว (น้องของเพื่อน) 

แต่ใส่ไม่ได้เพราะรองเท้าใหญ่เกินไป

เพื่อน : อ่อ!! แกเท้าใหญ่

ปิ่น : เท้าไม่ได้ใหญ่นะ แค่ใหญ่กว่าเท้าน้องเค้า 

อันจิงถ้าเทียบกับเท้าแกแล้ว เราเท้าเล็กกว่ามากกกก

เพื่อน : ก็จิง!!

12 กุมภาพันธ์ 2559 23:42 น.